Veel gestelde vragen over vis

In ons leven hebben we kleine hoeveelheden dierlijke (naast de plantaardige) meervoudig onverzadigde vetzuren (Omega-3) nodig voor een goede ontwikkeling van hersenen en ogen. Vis levert dit soort vetten. Zodra baby’s zich ontwikkelen gaat hun hersen- en zenuwsysteem DHA (een van de vis omega-3s) verzamelen. Ze gebruiken het om hersenweefsel aan te maken, voor zenuwgroei, en voor het netvlies in de ogen. Voor de geboorte verkrijgen baby’s hun DHA behoefte van hun moeder. Na de geboorte via de borstvoeding. Zodra de moeder meer vis eet zal het aanbod DHA voor de baby groter zijn. Een gebrek aan omega-3 kan resulteren in achterstand of afwijkingen in de ontwikkeling van zenuwweefsel en mogelijk beschadigd zicht. Zo hebben te vroeg geboren baby’s minder DHA in hun weefsel dan voldragen baby’s. Deze baby’s kunnen wel weer ‘bijkomen’ door borstvoeding of visolie-supplementen. Voor de beste groei en ontwikkeling van onze kinderen, hebben zwangere vrouwen behoefte aan voldoende hoeveelheden omega-3. Zij moeten dus regelmatig vis eten. Ook jonge kinderen doen er goed aan om meer voedsel met meervoudig onverzadigde vetzuren te eten.

Steeds duidelijker wordt dat regelmatig vis eten de kans op diverse gezondheids- problemen kleiner maakt. Verschillende onderzoeken hebben uitgewezen dat vis in het algemeen middelt als preventie en ter behoud van de gezondheid. Hier een overzicht van de gunstige invloed van het regelmatig eten van vis:De deskundigen concluderen: “één à twee maal per week vis eten is gunstig voor de kwaliteit van de voeding en een goede voeding levert gezondheidswinst. En bij tenminste één van die vismaaltijden dient men een vette vissoort te eten. Dus vaker vette vis op het menu!

In een onderzoek in 1982 in North Carolina, USA uitgevoerd onder dertien duizend mannen naar het hoge risico van hartklachten werd bekeken of veranderingen in gewoonten (inclusief eetwijze) hartklachten kon verminderen. Uit het onderzoek bleek dat mannen die 2 à 3 keer per week vis aten langer leefden dan degene die dat niet deden. Zij hadden niet alleen minder hartklachten, tevens hadden zij minder kans op overlijden, wat de oorzaak ook was. En net zo belangrijk, de kanker percentages waren niet hoger onder de viseters. Het eten van vis voorkomt geen hart-infart, maar mensen die minimaal twee maal per week vis eten hebben een lagere kans op overlijden aan coronaire hartziekten, waaronder het hartinfarct valt. Uit het onderzoek in Cardiff, Wales bleek dat mensen die minimaal twee keer per week vette vis aten 29% minder kans hadden om te overlijden aan een hartziekte.

Onderzoek heeft aangetoond dat visoliën, enzymen kunnen inactiveren die van belang zijn bij de kanker ontwikkeling in de dikke darm. Een dieet dat veel visoliën, dus omega 3 vetzuren, bevat verlaagd dus de hoeveelheid kankerverwekkende stoffen.

Kabeljauw, Tong, Schelvis, Snoek, Rog, Schar, Schol, Tarbot e.a.

Forel, Makreel, Haring, Sardines, Karper

Zalm, Paling, Anjovis, Tonijn, Sprot

Vis is een erg vers product, daarom is het belangrijk dat je je aan bepaalde regels houdt om kwaliteit en smaak van de vis te behouden.
– Vis mag niet lang ongekoeld zijn. Als u boodschappen gaat doen dan kunt u uw vis het best als laatste aanschaffen en als u thuis komt als eerste in de koelkast doen.
– Bewaar vis altijd bij een temperatuur van maximaal 7 °C in de koelkast.
– Houdt altijd rauwe en bereide producten gescheiden van elkaar.
Verse vis is op zijn lekkerst te eten als hij echt vers is. Bewaar vis liever niet langer dan een dag, hooguit twee dagen. Op voorverpakte vis staat een uiterste houdbaarheidsdatum. TIP! Bewaar vis, schaal- en schelpdieren altijd in een koelkast met een temperatuur van tussen de 0 en 4 °C.

Vis kunt u het beste in de koelkast laten ontdooien, zonder de verpakking te verwijderen. Visfilet kunt u ook bevroren bereiden. Dat kost dan wel wat extra tijd. Mosselen die in water zijn ingevroren, hebben een langere ontdooitijd nodig (circa 2 tot 4 uur). Bereid de vis verder op dezelfde manier als verse vis

Bewaar diepgevroren vis tot gebruik in de vriezer. Magere vis is in de diepvries zo’n zes maanden houdbaar. Vette vis blijft ingevroren drie maanden goed, net als bereide vis, zoals kibbeling en gerookte paling.

Vis levert viseiwit welke zeer licht verteerbaar is en van hoge biologische waarde is. Eiwitten worden ook wel de bouwstenen van het lichaam genoemd. Eiwitten zijn opgebouwd uit de elementen koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof. Ze zijn noodzakelijk voor de groei, herstel en instandhouding van lichaamscellen en weefsels en ze zijn een noodzakelijk bestanddeel van bloed, enzymen en hormonen.

Er is aangetoond dat omega 3 vetzuren, langketenige onverzadigde vetzuren, essentiële nutriënten zijn voor de mens. Dit betekent dat de mens deze stoffen niet zelf aan kan maken. Door de voedselketen komen de omega-3-vetzuren in (vooral vette) vis en schelpdieren terecht. Aanbevolen wordt om vetten in het dieet te vervangen door omega 3 vetzuren. Dus door bijvoorbeeld 1 of 2 keer per week vis in plaats van vlees te eten. Om de hoeveelheid omega 3 vetzuren toe te laten nemen is het meestal voldoende om 2 gram per dag extra te eten. Dus bijvoorbeeld door 100 tot 300 gram vis, met een hoog gehalte aan deze vetzuren, per week te eten. Voor sommige mensen zijn supplementen geschikt. Bijvoorbeeld voor mensen die geen vis kunnen of willen eten. Deze vetzuren hebben invloed op de bloeddruk, ontstekingsziekten en de functies van de bloedplaatjes. Ook hebben ze invloed op het cholesterolgehalte van het bloed. En hiermee een positieve invloed op hart- en vaatziekten.

Vis is vooral een belangrijke bron van jodium. Jodium is nodig om de schildklier goed te laten werken. Er zijn maar weinig voedingsmiddelen die zorgen voor de aanvoer van dat mineraal. Dit spoorelement is een bouwsteen van de schildklierhormonen. Deze hormonen zijn noodzakelijk voor de groei, ontwikkeling van het zenuwstelsel en het op peil houden van de ruststofwisseling en de hartfunctie. Jodium komt in kleine hoeveelheden voor in levensmiddelen. Het zit met name in zeevis, schaal- en schelpdieren, vlees, broodproducten en een beetje in melkproducten. Omdat er in het verleden vaak tekorten ontstonden aan jodium is het verplicht gesteld om jodium bevattend zout te gebruiken in brood.

Vis is vooral een belangrijke bron van jodium. Jodium is nodig om de schildklier goed te laten werken. Er zijn maar weinig voedingsmiddelen die zorgen voor de aanvoer van dat mineraal. Dit spoorelement is een bouwsteen van de schildklierhormonen. Deze hormonen zijn noodzakelijk voor de groei, ontwikkeling van het zenuwstelsel en het op peil houden van de ruststofwisseling en de hartfunctie. Jodium komt in kleine hoeveelheden voor in levensmiddelen. Het zit met name in zeevis, schaal- en schelpdieren, vlees, broodproducten en een beetje in melkproducten. Omdat er in het verleden vaak tekorten ontstonden aan jodium is het verplicht gesteld om jodium bevattend zout te gebruiken in brood.

Het onderwerp vetten staat wereldwijd al jarenlang op onderzoeksprogramma’s van diverse universiteiten en instituten. Wetenschappers hebben bijvoorbeeld vastgesteld dat, als ze bewoners van verschillende Europese landen vergelijken, er minder sterfte door hart- en vaatziekten is als de voeding weinig verzadigd vet bevat.
Zo is bijvoorbeeld al lang bekend dat onder Eskimo’s in Groenland en in de bevolking Japan het probleem van hart en- vaatziekten in verhouding maar gering is. Het is ook bekend dat Eskimo’s en Japanners grote viseters zijn. Nederlands onderzoek toonde aan dat een kleine hoeveelheid vis bescherming biedt tegen de sterfte aan hartziekten. De onderzoekers leggen een relatie met de sterk onverzadigde vetten die in vis voorkomen.
Van recente datum zijn de ontdekkingen dat de vetten in vis zouden helpen om de kans te verkleinen dat suikerziekte (diabetes mellitus) of dementie ontstaat. Uit onderzoek onder ouderen blijkt dat degenen die regelmatig vis aten, minder kans hadden om diabeet te worden. Dat geldt trouwens niet alleen voor Nederlanders. Eerder ontdekten onderzoekers al dat onder Eskimo’s, grote viseters, diabetes mellitus maar weinig voorkomt
Haring, makreel, zalm, paling, sprot en heilbot zijn voorbeelden van vette vissoorten. Ze bevatten de gunstige, sterk onverzadigde vetten. Dit onverzadigde vet werkt zelfs cholesterolverlagend.
Kabeljauw, schol, schelvis, koolvis en bijvoorbeeld (tong)schar zijn vissen die weinig vet bevatten. Als u ze met vet bereidt, kies dan olie of bak- en braadvetten die rijk zijn aan onverzadigde vetten. Het lage vetgehalte van veel vissen maakt ook dat ze in verhouding maar weinig calorieën/kjoules leveren.
Handig voor wie let op zijn lichaamsgewicht.

Mineralen (zoals bij ijzer en calcium) zijn onder andere nodig voor een juiste samenstelling van het bloed en voor stevige botten. Visproducten zijn rijk aan mineralen.

Vis als onderdeel van een gevarieerde maaltijd draagt bij aan het calcium voorziening.

Vis als onderdeel van een gevarieerde maaltijd draagt bij aan het calcium voorziening.